utkwi|ć

pf książk. Ⅰ vt 1. (zatrzymać) utkwić w coś/kogoś oczy a. spojrzenie a. wzrok to fix one’s eyes on sth/sb, to stare at sth/sb 2. przen. spojrzenie utkwione w dal a gaze fixed on the distance

- leżał w łóżku ze wzrokiem utkwionym w sufit he was lying in his bed, staring at the ceiling

Ⅱ vi 1. (uwięznąć) to lodge, to be lodged

- kula utkwiła w ścianie the bullet was lodged in the wall

- nóż utkwił mu w plecach the knife lodged in his back

- mój obcas utkwił w szparze podłogi my heel got stuck in a crack in the floor

2. przen. (zatrzymać się) to get stuck

- utkwić na wsi to get stuck in the country

- utkwiła w biurze po godzinach she was stuck in the office after working hours

■ utkwić komuś w głowie a. pamięci to be lodged a. engraved in sb’s memory